9 jaar Bake my Day Groningen
Wat een getal! 9 jaar al een eigen zaak.
Begonnen samen met mijn lieve vriendin Yvette Snijder.Yvette werkte bij het Platform Theater en af en toe hielp ze Courtney die een kleine bakkerij had in het gedeelte wat de nooduitgang was. Courtney stopte abrupt en wij kregen de kans het over te nemen. Beide hadden we nooit echt veel gebakken. Deze kans konden we echter niet voorbij laten gaan.
1 juni begonnen we met een proefperiode van een maand….Komen er wel mensen?
Kunnen wij wel bakken? Wat een lol hadden we. Er kwamen wat mensen en wij waren hoopvol. Laten we dit gewoon doen! Nog dagelijks denk ik aan de kans die Fokke en Marieke ons gaven om te starten zonder veel huur te betalen. Die ons altijd steunden en hielpen met het ondernemen.
Na een jaar van cupcakes, brownies en pannenkoek ontbijten moesten we een beslissing maken. Gaan we hier serieus een zaak van maken?Kunnen we hier geld uit halen? Uiteindelijk ben ik in goed overleg alleen verder gegaan.Voornamelijk met een beginnende focus naar custom taarten.
Avonden zweten..taarten aannemen die ik nooit eerder had gemaakt en nachten doorwerken om ze af te krijgen. Gelukkig had ik super veel hulp van vrienden en familie die me wekelijks uit de brand hielpen.
Uiteindelijk begon het te lopen en durfde ik de stap te zetten naar een ‘eigen’ pand. Dus huurde ik verder op in de straat het goedkoopste pandje zonder verwarming en dergelijke! We knapte alles op en maakte er een mooie ruimte van. Toen kwam Corona.
Dit betekende eigenlijk direct schakelen. Veel marketing op The Brownie Bakery, hulp van mijn zus om de brownies te bakken, vrienden om hulp vragen voor hun netwerk en gaan! Zelfs mijn ouders waren wekelijks onderweg om brownies rond te brengen in de provincie. En we gingen hard. Wat een bizarre tijd was dat.
Na corona besefte ik dat brownies bakken en inpakken niet precies de drive was die ik nodig had. Ik wou weer taarten opmaken, bruidstaarten maken en met kleur werken. En voornamelijk ook weer wat meer genieten in plaats van alleen werken.
We gingen naar het derde pand in de straat. Waar Mat en ik samen de plek omtoverde tot een kleurrijk paradijs. Letterlijk bloed, zweet en tranen!
Waar staan we nu?
Ondernemen voelt voor mij als een natuurlijke stap. Overigens komt het absoluut niet vanzelf. Continu moet ik mezelf prikkelen om de juiste zakelijke beslissingen te nemen. Waarbij ik altijd liever mijn hart volg en rond speel in mijn eigen chaos. Toch denk ik dat ik ondertussen de juiste balans heb gevonden tussen deze twee.
We helpen stagiaires, hebben een mooi team en maken prachtige taarten.
We hebben zoveel leuke vaste gasten, waarbij we kinderen zien opgroeien, gezinnen zien uitbreiden en stellen die de liefde vieren.
Bijna elke dag loop ik mijn zaak binnen met een glimlach! Dit hebben wij bereikt! Samen met vrienden en familie die me lief zijn. Wat wil je nog meer? Ik ben een rijk mens.
Waar gaan we heen?
Iedereen die me kent weet dat dat nog onbekend terrein is. Maar in ieder geval naar meer lekkers!